Een ode aan de onderwereld van Hades en zijn onwillige kroonprins

Vakanties zijn geen echte vakantie zonder dat Sam een specifiek ritueel afwerkt. Hij opent het boek wat hij al een aantal keer heeft geprobeerd uit te lezen, leest een paar bladzijden en raakt het vervolgens de rest van de vakantie niet meer aan. Bijzonder onbevredigend, maar gelukkig heeft hij sinds een paar jaar een alternatief gevonden: Hades.

Je doet jezelf tekort als je alleen games in je comfortzone speelt

Jarenlang speelde Sam slechts een paar soorten games. Was het geen verhalende rpg, halsbrekende action-adventure of populaire voetbalgame, dan haalde het de selectie niet. Daar kwam drie jaar geleden verandering in en dat heeft zijn wereld aardig op z’n kop gezet.

De opkoopoorlog onder uitgevers kent voornamelijk verliezers

Sam houdt elke keer zijn hart vast wanneer hij PU.nl opent. Welke studio is er nu weer opgeslokt door een grote haai in gamesland? Wie is er nu weer gezwicht voor het grote geld? En nog belangrijker: moet ik nu nóg een andere console kopen of abonnement afsluiten?

God of War: Ragnarök is hopelijk het begin van het einde

‘This makes no fucking sense’, zeg ik tegen mezelf. De pop-up vertelt me dat ik mijn gloednieuwe bijl over een kloof moet gooien. Hoe ga ik dat ding dan ooit terugkrijgen? Met tegenzin smijt ik het ogenschijnlijk 100 kilo wegende wapen de kloof over, om vervolgens deze tekst te lezen: ‘Press ∆ to recall the axe’. Ik druk op het driehoekje en weet het meteen: ik ben verliefd. Alweer.

The Outer Worlds is overrated en toch leuk

Zonder zijn bijzondere humor is Borderlands slechts een matige serie