Ludonarrative dissonance?

[ErieNator]

Omdat dit waarschijnlijk fake is

[Jeftaxbox]

Denk niet dat tat gebeurd ;)

[Jeftaxbox]

Misschien moet je t ff aan Trees vragen ;)

[theblackterminator]

nee square enix zorgt voor call of duty in japan

[wout0710]

Square Enix publiceert de COD game's in Japan om zo de Japanners de westerse game's te laten spelen.

[jefftheman]

Dit is een vraag voor niemand minder dan JapaTrees!

[Saeglopur]

**Ludonarrative dissonance**, wat is het precies? Volgens Wikipedia: >Ludonarrative dissonance refers to conflicts between a video game's narrative and its game play. The term was coined by Clint Hocking, a former creative director at LucasArts (then at Ubisoft), on his blog in October, 2007. Hocking coined the term in response to the game Bioshock, which promotes the theme of self-interest through its gameplay while promoting the opposing theme of selflessness through its narrative, creating a violation of aesthetic distance that often pulls the player out of the game. Kort gezegd wordt dus een tegenstrijdigheid of ''dissonantie'' tussen verhaal- en gameplay-elementen bedoeld. Een goed voorbeeld waar verhaal en gameplay langs elkaar heen lijken te bestaan is Mass Effect 2, waar **Spoiler** Shepard aan het einde dood gaat (hoeft niet), terwijl hij in-game al tientallen keren dood is gegaan, maar toen kon je het gewoon opnieuw proberen. Het meest hinderlijk echter, vond ik de strijdigheid tussen verhaal en gameplay in de Uncharted games, waar Drake in het verhaal wordt neergezet als een avontuurlijke maar vrij doorsnee gast, die vervolgens tijdens de gameplay veranderd in ''Drake de moordmachine''. Loopt hij alweer met Elena te flirten, terwijl hij twee tellen geleden nog een twintigtal huurlingen zonder zelfs maar te knipperen koud heeft gemaakt. Ook het feit dat hij bij de stealth-secties altijd direct voor de dodelijke aanpak gaat, past totaal niet bij zijn karakter. Hetzelfde geldt voor John Marston in RDR; als je je als een lamlul gedraagt tijdens de gameplay, verandert er niks en blijf je een (relatieve) goedzak in het verhaal, waardoor er een steeds grotere ''disconnect'' ontstaat tussen de twee. Het grappige is dat een andere game van de ontwikkelaar van de Uncharted serie (Naughty Dog), namelijk The Last of Us, er een is waar eigenlijk nooit sprake is van ''ludonarrative dissonance''. Joel tijdens de gameplay is precies zoals Joel is tijdens de cutscenes, nooit word je uit de game gehaald door een tegenstrijdigheid tussen verhaal en gameplay. Dit gebeurt niet bij veel games, al helemaal niet in een (deels) realistische setting en het viel me na het spelen op dat dit voor een groot deel is wat die game (voor mij) zo goed maakt. Dus, wat vinden jullie van ludonarrative dissonance, is het jullie überhaupt wel eens opgevallen en ondervinden jullie er hinder van, of vinden jullie het maar dikke onzin?

[Wallie]

Edit: Huilen huilen in een cut-scene, Terminator tijdens gameplay.

[Jizzy]

Dit, echt miljoenen keren dit. Tis nog steeds een tof spel, maar dit.

[JahArmy]

Misschien is dat gewoon haar manier om dr verdriet te verwerken (gebruik je fantasie net als vroeger in het pre 32-bit tijdperk, dan heb je geen last van dissonantie

[Roan]

Ja, maar dan moeten ze het ook zo maken dat de gameplay bij het karakter past. Bijv. un Uncharted moeten ze dan meer vijanden tijdens stealthen non-lethal afmaken i.p.v. genadeloos doden.

[Saeglopur]

?

[Jeftaxbox]

In het begin als je mensen dood maakt, hoor je haar nog wel wat huilen enzo, kweenie of t jullie is opgevallen? En bovendien lijkt de eerste keer iemand vermoorden ook het ergst

[JahArmy]

Toads? Er is toch maar 1 toad? Btw past alles wat je doet met Mario, of dat nou karten, tennis of op schildpadden springen is, altijd in de wereld van Mario n friends (nd bitches) en daarmee is de rest van je statement ook gelijk invalid. WUDD? YEAAAAAAAAAAH!

[Wallie]

Ja dat gejank en gehijg is mij ook wel op gevallen, bij 1 stukje maar. Met dieren, ze vermoord een hert, ze jankt, begrijpelijk. Na die scene maak ze alle lopende en vliegende beestjes af zonder enige huilie huile.

[Cyborg]

Tss, hij kreeg wel een tatoeage en iedereen weet dat je van tatoeages superkrachten krijg.

[Saeglopur]

Hm, dat is dus niet echt ludonarrative dissonance, maar wel soortgelijke gevallen die de immersie verbreken.

[Daenerion]

what?

[quadcoreinside]

Hij is een ware rakyat- krijger. Dat hoort er eenmaal bij. Hoewel de rakyat krijgers volslagen nutteloos zijn.

[Raúl]

Vooral in Japanse games worden personages vaak spectaculair geïntroduceerd terwijl ze meerdere tegenstanders met één slag of schot compleet vernietigen. Als je ze vervolgens zelf onder de knoppen hebt moet je weer 'gewoon' vaker slaan.

[Saeglopur]

https://i.imgur.com/7MocTwXl.jpg

[Saeglopur]

Hou je er dezelfde opvattingen op na m.b.t. films en andere kunst? "Leuk om je tijd mee te verdrijven maar verder niet"? Want je kan alles natuurlijk zo oppervlakkig of diepzinnig maken als je zelf wil. Er is geen goed argument waarom je over (trends in) de schilderkunst wel zou kunnen filosoferen en analyseren, maar games niet. Maar goed, sommige mensen hebben genoeg aan oppervlakkig vermaak en denken het liefst niet zoveel over dingen na. Anderen graven graag wat dieper.

[RobertAugustdeMeijer]

>Quote Sorry als jij je daardoor aangevallen voelt Ik voel mij niet aangevallen, ik vind het alleen teleurstellend. Mijn mening is dat je nerdy spellen analyseren je plezier verhoogt; als mensen dat bewust niet doen vind ik dat jammer voor ze.

[RobertAugustdeMeijer]

Laatst had Hbomerbuy een 2 uur lange essay over Pathalogic gemaakt. Daardoor is het spel populairder dan ooit.

[RobertAugustdeMeijer]

>Quote: Maar goed, sommige mensen hebben genoeg aan oppervlakkig vermaak en denken het liefst niet zoveel over dingen na. Anderen graven graag wat dieper. Dus laat mensen gewoon lekker kletsen over spellen. Wat loont het om negatief daarover te doen?