Ga naar inhoud

Een open brief aan de heren van de PU


Beorcbuster

Aanbevolen berichten

Geachte heren van de PU, Ik lees uw blad altijd met veel plezier, en ben al jaren lid. Toch is er iets waar ik bij dit nummer graag iets over kwijtwil. Met name, de PowerSpy en de uitlatingen van hen over, u raad het al, GamerGate. Ik hoop dat u de tijd neemt om deze brief te lezen. U laat in uw beschrijving er geen gras over groeien. "Als we een ding kunnen leren van GamerGate, dan is het dat er online heel veel zielige mannetjes zijn." Dit strijkt mij en vele anderen totaal tegen de haren in. Heeft u geprobeerd hier naar beide kanten van het verhaal te kijken? Ik ondervind namelijk hieruit, en uit andere uitlatingen van uw redactie dat de discussie ernstig onderbelicht wordt. U laat het maar van een kant zien! Natuurlijk probeer ik niet goed te praten dat er doodsbedreigingen geuit zijn, maar bent u er zich bewust van dat er ook doodsbedreigingen richting mensen die pro-gamergate zijn, zijn geuit? De lijn die ik opmaak uit uw standpunten is dat u van mening bent dat GamerGate een vrouwenhatende beweging is, die zich tegen diversiteit en sociale gerechtigheid keert binnen de videogame industrie. Ook hier zullen vast wel een aantal luide sprekers voor te vinden zijn. Ik ben echter van mening dat u de grootste meerderheid hier mee misrepresenteert. De oorsprong Zoals u waarschijnlijk weet is de hele controverse begonnen om de indie-developer Zoe Quinn, waarvan haar ex-vriend Eron Gjoni een blogpost heeft geschreven waarin hij detailleert dat ze met vijf andere mannen vreemdgegaan is terwijl de twee een relatie hadden. Dit is niet van belang. Wat de vrouw doet en waarom is niet de focus waar de controverse haar oorsprong op vindt. De controverse is begonnen omdat een van deze vijf mannen de reviewer Nathan Grayson, die werkzaam is bij de website Kotaku is. Quinn's game, "Depression Quest" (Gratis te vinden op Steam) is in reviews van deze heer positief beschreven. Echter, veel mensen vonden het verdachte omstandigheden. De game is volgens velen lang niet zo goed als dat er in de reviews beschreven word, en is behoorlijk summier. Het ligt eerder in de trant van een "choose your own adventure" boekje dan een game. Natuurlijk zijn er games zoals Visual Novels die hier hun hele kern van maken, maar dit zijn vaak verhalen die tientallen uren duren, en niet een kwartier. Quinn heeft zich verder ontzettend impopulair gemaakt door te claimen dat de heren van de website Wizardchan haar dreigementen tot verkrachting hadden gestuurd. Zowel Kotaku als websites zoals Polygon hebben hier aandacht aan besteed. Totdat het uitkwam dat de geclaimde dreigementen een fabricage waren, zoals werd aangetoond in een serie screenshots. Ik heb de eerste van deze screenshots bijgevoegd. De rest kunt u zien op http://knowyourmeme.com/memes/events/quinnspiracy , onder het kopje "Wizardchan counterclaim". Een van de belangrijkere websites die hier een verhaal over schreef heeft inmiddels zich verontschuldigd, en toegegeven dat ze niet aan de journalistieke maatstaven voldeden toen ze het verhaal schreven waarin Quinn als een slachtoffer werd neergezet. http://www.escapistmagazine.com/articles/view/video-games/editorials/12223-The-Escapist-Publisher-Issues-Public-Statement-on-Gamergate.4 "Gamers zijn dood" als debacle Toen een groot aantal mensen Quinn gingen bekritiseren om haar game, om de verdachte omstandigheden om de review van de heer Grayson, en er geluiden klonken van corruptie in de Amerikaanse videogame journalistiek, besloten de websites zoals de eerder genoemde Kotaku, Polygon, Rock Paper Shotgun, en velen andere een serie artikelen te publiceren. Vrijwel al deze artikelen bevatten dezelfde lijn. "Gamers zijn dood." Daarbij kwam ook dat alle discussie over deze artikelen, en over de vermeende onethische praktijken werden verbannen van de website Reddit. Toen aan het licht kwam dat de moderator die verantwoordelijk was voor het verbannen van de discussie op Reddit een persoonlijke vriend van Quinn was, brak er een groot oproer uit. Mensen hashtagden op Twitter "The fire rises". Een lijst van deze artikelen heb ik hier voor u: https://pixietalksgamergate.wordpress.com/gamers-are-dead-article-analysis/ De mensen die zich op dat moment aan het oproeren waren, zich gedupeerd voelden door de eerder genoemde verdachte omstandigheden, voelden zich nu al helemaal alsof er ruiten bij hen waren ingegooid. Gamers werden opeens door deze websites afgeschilderd als vrouwenhatende, treiterende ettertjes. Dit terwijl de meesten alleen maar om helderheid vroegen bij wat er nu om een review speelt, en te vragen of er geen persoonlijke interesses in conflict zouden kunnen komen met wat een neutrale recensie zou moeten zijn. Ook hier is een controverse over geweest. Een andere reviewer van Kotaku, mevrouw Patricia Hernandez, is gelinkt met het schrijven van positieve reviews voor mensen die ze kent. Natuurlijk is daar op het eerste gezicht niets mis mee, maar zoals u ook weet zijn reviews belangrijke maatstaven waarop games verkocht worden. Hernandez schreef reviews die meerdere keren op Kotaku gefeatured zijn, maar de controverse over haar brak uit toen aan het licht kwam dat de developer wiens werken ze recenseerde niet alleen haar vriendin maar ook haar huisbaas was. http://talkingship.com/wp/2014/08/26/patricia-hernandez-anna-anthropy-kotaku-controversy/ Veel mensen vonden dat dit niet getuigde van een goede journalistieke ethiek. Om terug te vallen op de "Gamers zijn Dood" lijn die in veel media werd aangenomen. Gamers werden door deze websites afgeschilderd als veelal blanke mannen die het niet konden verkroppen dat er onafhankelijke vrouwen en minderheden zich met de videogamesindustrie gingen mengen, en dat deze minderheden onderdrukt werden en ontmoedigd werden van het verrijken van de videogameindustrie. Dat leidde tot de hashtag "Not your shield", waarin veel minderheden en vrouwen zich opspraken tegen deze gezette lijn. https://twitter.com/hashtag/notyourshield Hierbij is de schrijver Milo Yiannopoulos zich gaan uiten tegen dit narratief dat tegen gamers opgezet word. Hier heb ik een artikel van hem bijgesloten, iets wat laat zien dat er zoals bij elk verhaal, twee kanten zijn. http://www.breitbart.com/Breitbart-London/2014/11/27/An-open-letter-to-Bloomberg-s-Sheelah-Kolhatkar-on-the-delicate-matter-of-Anita-Sarkeesian "Can't we just play videogames" Nu werden gamers dus neergezet als vrouwenhatende etters. Maar wat spreekt dit tegen? Het initiatief van de groep feministen genaamd The Fine Young Capitalists, die een plan hadden. Dit plan hield in dat er meer vrouwen in de videogameindustrie konden. De deelnemers aan hun project hoefden alleen een idee te leveren voor een videogame. De winnaar zou bepaald worden door stemming. De dame die met het idee aankwam zou 8% van alle opbrengst krijgen, en haar game-idee zou gemaakt worden. Een ander groot deel van de opbrengst zou naar het goede doel gaan. Mevrouw Quinn heeft dat initiatief geprobeerd tegen te houden, iets waardoor ze nog impopulairder werd. Quinn heeft geklaagd dat dit initiatief trachtte vrouwen voor het karretje van de organisatie te spannen en fobisch was tegenover transseksuelen, omdat je moest aangeven of je een man of vrouw was voordat je je idee inzond. Ze heeft onder haar volgers veel negatieve aandacht verspreid voor het initiatief. Toch is het initiatief uiteindelijk bekostigd en nu zelfs volledig onderweg. Hoe? De anonieme lezers van het imageboard 4chan, en nog specifieker, de subgroep "/v/" (voor videogames) heeft meer dan 20.000 dollar opgehaald zodat dit initiatief kon doorgaan. Daarnaast hebben ze ook het hoofdpersonage ontworpen. Haar naam is Vivian James (een woordgrapje richting Video Games) en ze hebben hierbij getracht de hele persoonlijke lijn van de game te maken dat videogames een erg inclusieve hobby is, waarin iedereen welkom is. Onder het mom van "Let's just play videogames already" proberen ze hierbij een einde te maken aan het drama en het gedoe omtrent de verschillende ophef. Hierbij is vanuit de andere kant weer veel ophef gekomen. De website 4chan staat bij meerderen bekend als "de gierton van het internet", en niet zonder reden. Dat neemt in veel van de zogeheten "gamergaters" niet weg dat er wel degelijk geld gedoneerd is aan een goed doel, en aan een goed initiatief. De verkondigde stelling dat gamers dus vrouwenhaters zijn, is er een die ze als onwaarheid zien en ook proberen zo te laten zien. Het is vanaf dat moment dat "Gamergate" daadwerkelijk iets geworden is, en uit haar voegen gebarsten is als een beweging tegen corruptie in de videogamejournalistiek, en tegen oneerlijke beschuldigingen die over de gamer subcultuur worden gedaan. Tot slot De reden dat ik dit naar u schrijf is een tegen narratief. U kunt me ervan beschuldigen dat ik te weinig aandacht besteed aan de verschillende andere zijden. Dat ik de verschillende geuitte bedreigingen (aan beide kanten!) onder belicht. Maar het doel voor mij terwijl ik deze brief schreef is een tegenargument aan de in mijn optiek summiere en slecht afgeschilderde beelden die door u worden neergezet in mijn favoriete gametijdschrift, Power Unlimited. Hiermee wil u er ook trachten bewust van te maken dat u door uw geschriften mensen kan beïnvloedden. Ikzelf heb getracht gedurende de hele discussie neutraal te blijven. Ik zag het als een "ver van mijn bed show", iets wat rare Amerikanen hadden bedacht. Hoewel ik mezelf nog steeds als erg gematigd beschouw, heb ik wel een standpunt moeten innemen. Dat ik als blanke man afgeschilderd zou worden als een vrouwenhatende bullebak, puur en alleen omdat ik benieuwd ben wat er nu precies allemaal speelt en het lef had vragen te stellen, en daarmee dus schuldig via associatie ben, is iets wat me erg tegen de haren instrijkt. Hier wil ik mijn tegenargument laten eindigen, en spreken voor het gezamenlijk belang. Want als ik iets van GamerGate heb geleerd, is het dat we veel meer met elkaar overeen hebben dan dat er verschillen zijn. Hierbij quote ik Gamasutra's Leigh Alexander, die als nieuws editor werkt bij Gamasutra. "We willen dat games over meer dingen gaan, en gemaakt worden door meer mensen. "We willen- we krijgen, en we zullen blijven krijgen- meer werelden, meer muziek, meer dromen, familieverhalen, misschien zelfs kunst. We krijgen dit, omdat we tegenwoordige en cultuur zijn. En daarbij mag niemand zich buitengesloten voelen." Op dat punt kunnen mevrouw Alexander en ik het niet meer dan alleen maar eens zijn. Het zou me met de grootste vreugde vullen als u in de volgende PU hier uitgebreid aandacht aan zou kunnen besteden. Aan beide kanten. Natuurlijk wil ik doodsbedreigingen niet goedpraten, maar ik hoop wel dat u kan zien dat dit slechts een stel "rotte appels" zijn van een beweging die met de goede intenties is opgezet. Ik dank u voor uw aandacht en de tijd die u genomen hebt deze brief te lezen. Met vriendelijke groeten en het grootste respect, Beorcbuster
Link naar reactie
Delen op andere sites

Doe mee aan dit gesprek

Om te reageren, moet je eerst inloggen. Dit doe je door rechtsboven op inloggen te klikken.

Gast
Reageer op dit topic

×   Geplakt als verrijkte tekst.   Herstel opmaak

  Er zijn maximaal 75 emoji toegestaan.

×   Je link werd automatisch ingevoegd.   Tonen als normale link

×   Je vorige inhoud werd hersteld.   Leeg de tekstverwerker

×   Je kunt afbeeldingen niet direct plakken. Upload of voeg afbeeldingen vanaf een URL in

  • Wie is er online

    • Er zijn geen geregistreerde gebruikers deze pagina aan het bekijken
×
×
  • Nieuwe aanmaken...