Heb jij al besloten of je Ghostbusters een kutfilm vindt of niet? Zelfs al voordat je hem gezien hebt? Een heleboel lui hebben hun oordeel namelijk allang geveld en of hun reden daarvoor nou is dat ‘de eerste trailer echt niet grappig was’, ‘Hollywood te veel remakes maakt’ of, en daar lijken de meeste stiekem naar te neigen, omdat ‘women aren’t funny’; het is allemaal een beetje voorbarig, niet waar? Oh en als je zo iemand bent die heel boos wordt omdat ik aangeef dat de meerderheid vooral met dat laatste argument aankomt, de comments hieronder (druk voor de grap en paar keer op ‘load more’ en CTRL+F het woord ‘feminist’) maken mijn punt voor me.

Commenters gaan zelfs zo ver om te beweren dat hun ‘jeugd vernietigd’ is, alleen maar omdat een film uit 1984 na dertig jaar een nieuwe versie krijgt? Oh ja, inderdaad, ik heb ook trauma’s omdat Jurassic World lang niet zo vet was als De Film van mijn jeugd: Jurassic Park. Therapie nodig gehad om er overheen te komen! Zoveel haat, zoveel premature nijd op Ghostbusters en waar was het allemaal goed voor? Hebben al deze zolderrukkers en andersoortige trolls al vanaf het begin gelijk gehad? Nee natuurlijk niet!

Ghostbusters remaken!? Boooooeeeeee!!!

Sure, Hollywood maakt teveel remakes, baseert amper nog films op originele scripts en nieuwe IP’s zijn helemaal bijna iets uit het verleden. Maar om nou Ghostbusters de dupe te laten worden van een tendens die al meer dan een decennium gaande is, dat lijkt mij een beetje oneerlijk. Helemaal omdat Ghostbusters juist geen makkelijke remake is, zoals bijvoorbeeld het doodsaaie Total Recall (2012), het compleet overbodige The Day The Earth Stood Still (2008) en het zielloze Clash of the Titans (2010) dat wel zijn. Ghostbusters doet namelijk best wel slimme dingen om het origineel een kwinkslag te geven, nog afgezien van het feit dat ze de cast in vrouwen hebben veranderd. Dat laatste vind ik overigens ook best wel een goed idee, maar dat heeft nogal voor een backlash gezorgd dus het moet nog blijken of het wel verstandig was… Buiten dat, laten we niet vergeten dat Kate McKinnon, Leslie Jones, Melissa McCarthy en Kristen Wiig behalve vrouw ook stuk voor stuk zeer getalenteerde, zeer grappige actrices zijn. Ik heb in ieder geval vaak om ze gelachen in afleveringen van Saturday Night Live en films zoals Bridesmaids, The Heat en Spy.

Ghostbusters: laat het maar aan Feig over

Al die films hebben overigens dezelfde regisseur, Paul Feig, en hoewel deze man nou niet bepaald de meest spectaculaire shots maakt, is het absoluut een gigant op het gebied van comedy. Dus kon het niet anders dat hij ook van Ghostbusters weer een zeer grappige film heeft weten te maken, hoewel het wel even een half uurtje nodig heeft om op gang te komen. Bovendien wordt er een beetje te scheutig met gastoptredens gegooid, want velen hiervan (Annie Potts, de oorspronkelijke receptioniste uit 1984, bijvoorbeeld) voegen weinig aan de film toe en zijn ook niet echt komisch. Aan de andere kant zijn ze ook nauwelijks storend, helemaal als je de acteurs in kwestie toch niet herkent, en er zijn genoeg leuke cameo’s die het een en ander goed maken. Bovendien zijn niet alle kleine rollen directe verwijzingen naar het origineel, is het niet zo dat de film cónstant bezig is om de fans botjes toe te werpen; het is z’n eigen ding, heeft z’n eigen sfeertje en toon. En daarom is het wat mij betreft dan ook een geslaagde remake.

Ghostbuster beats

Natuurlijk volgt Ghostbusters veelal hetzelfde principe als z’n inspiratiebron: drie wetenschappers en een, eh, New York-kenner komen achter het bestaan van nogal opzichtige geesten, en richten een clubje op om deze dreiging tegen te gaan. Compleet met indrukwekkende uitrusting, goeie branding, een tof logo, een vette wagen en een eigen themesong, die allemaal redelijk overeenkomen met hetgeen we in de eerdere twee films hebben gezien, zijn de Ghostbusters een even professioneel als klunzig team van veredelde rattenjagers. Maar tussen al deze vaste gegevens door slaat deze Ghostbusters regelmatig z’n eigen weg in. De bad guy lijkt bijvoorbeeld totaal niet op een van de schurken uit de vorige films, terwijl de dumb-ass receptionist (Chris Hemsworth) een centralere rol inneemt en de Ghostbusters zelf verre van vrouwelijke kopietjes zijn van hun mannelijke voorgangers. Holtzmann (McGinnon) is een heerlijk debiel personage, Patty (Jones) is lekker lomp en hoewel Erin Gilbert (Wiig) en Abby Yates (McCarthy) niet de meest spetterende characters zijn, durf ik toch zeker te beweren dat ik vaker om hen gelachen heb dan om Spengler en Stantz uit het origineel…

Hakuna matata

Tijdens de laatste akte van Ghostbusters, als de paranormaliteit in volle gang is en de CGI om je oren vliegt, is de kans groot dat je de vorige films heel even vergeet. Het is geen perfect einde van een perfecte film, je zult niets revolutionairs zien en er staat je geen enorme, oorflapperende plottwist te wachten; niets van dat alles. Wel zal je plezier hebben van het ongecompliceerde soort dat vele blockbusters deze zomer, ondanks dure pogingen, niet op het scherm hebben weten te toveren. Ik vermijd de dooddoener ‘popcornvermaak’ het liefst, want ik vermaak me niet als ik gedwongen word m’n brein volledig op stand-by te zetten, maar laat ik het zo zeggen: ik zat weinig aan m’n trubbels te denken tijdens die 156 prima minuten, die ook nog eens op bevredigende wijze eindigden. Bitches kunnen wel degelijk ghosts busten.

Nog maar een paar summer blockbusters te gaan!

Ghostbusters remaken!? Boooooeeeeee!!!

Ghostbusters: laat het maar aan Feig over

Ghostbuster beats

Hakuna matata

Conclusie

Ghostbusters – Filmreview

Lees Meer

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links