Dreams is een confronterende game. Zo kom ik er na een paar uur achter dat ik nooit een goede gamedesigner zal worden. Ja, iets van een rotspartij plaatsen lukt nog wel. Net als een huis, een boom en een brug. Ik kan er zelfs voor zorgen dat die brug instort wanneer je eroverheen loopt. Maar een echt leuk spel maken? Iets wat langer dan een halve minuut boeiend blijft? Vergeet het maar. Door Dreams is mijn respect voor 'B-ontwikkelaars’ als Teyon en Visual Concepts echt met een factor 100 gestegen!

Adequate toolset

Dat het creëren van een game zo lastig is, ligt overigens niet aan Dreams zelf. Absoluut niet! Voor alles is er een duidelijke, speelse tutorial. Of het nou gaat om het construeren van een aantrekkelijke spelwereld, of complexere zaken als het implementeren van A.I. - niks is frustrerend. Het kost alleen tijd. Héél veel tijd.

Ga dus vooral eerst lekker aanklooien. Kies je eigen schattige impje die feitelijk als een soort muiscursor werkt en je, in combinatie met andere knoppencombinaties, volledige vrijheid over je creaties geeft. Je 'zweeft' er als het ware langs, doorheen en in, zodat je echt extreem gedetailleerd te werk kunt gaan. Ik ben echt zwaar onder de indruk van alle opties die Dreams je met slechts een simpele DualShock 4-controller geeft. Alles voelt super intuïtief, alsof je een trackpad en toetsenbord tot je beschikking hebt.

Je kunt zelfs je eigen muzieknummers maken. En dan niet wat domme bliepjes of andere geluidjes, maar echt full-fledged gaming soundtracks. Eén van de Dreams die ik speelde had zelfs de complete The Legend of Zelda-tune erin! Het roept de vraag op: zou Nintendo al één van z'n befaamde rechtszaken aan het voorbereiden zijn?

Pick-up-and-play

Wil je zelf dingen maken, dan is Dreams zeker geen pick-up-and-play game. Ik had het net al over de tutorials en hoewel die bijzonder duidelijk en laagdrempelig zijn, zijn het er ook erg veel. Wel meer dan honderd. Je bent zo een paar dagen bezig met alleen de basics, over de meer geavanceerde cursussen en masterclasses heb ik het dan nog niet eens gehad. Ik vermoed dat dit voor een groot deel van de casual spelers simpelweg teveel van het goede is. De huidige trophy-percentages tonen bijvoorbeeld dat slechts 12,5 procent van alle spelers iets gemaakt heeft en naar de Dreamiverse heeft geüpload. Met andere woorden: een krappe 90 procent heeft Dreams nog niet gebruikt waar het voor is bedoeld.

Maar niet getreurd: Dreams is behalve een spel om je eigen games mee te bouwen namelijk net zo goed een spel om games mee te spelen. Je downloadt en speelt eenvoudig creaties van anderen, en dat zijn er op het moment van schrijven al vele duizenden. Zo zette ik mijn tanden in een soort hooligansimulator waarin je museumkunst met een honkbalknuppel te lijf gaat. Maar ook een remake van Hideo Kojima's offline gehaalde Silent Hills-demo P.T. En een best wel vermakelijke F1-racer.

Er zit zelfs een door een fan gemaakte versie van GoldenEye 007 in, Golden Dream genaamd, inclusief authentiek introfilmpje, muziek en een echt werkend sluipschuttersgeweer. Ik vond het in ieder geval leuker dan de Reloaded-remake van een paar jaar terug, dus dat zegt genoeg! Er is echt uit elk genre wel wat te vinden en dat is geweldig.

Veredelde tech demo's

Helaas zijn lang niet alle door de community gemaakte spellen kwalitatief even jofel. Bovendien kun je het gros niet eens als echte games zien, maar meer als veredelde tech demo's. Zelfs ontwikkelaar Media Molecule blijkt moeite te hebben iets boeiends op het scherm te toveren. Met de interactieve showcase Art's Dream proberen ze het wel, maar al snel wordt duidelijk dat de studio er heel goed in is om je gamedesigntools te geven, maar niet zozeer in het maken van games zelf. Vooral de camera (één van de lastigste facetten van 3D-games) blijkt meer dan eens een obstakel van het speelplezier te zijn.

Natuurlijk: wat niet is kan nog komen. Dreams is een project voor op de lange termijn, waarbij Media Molecule meermaals heeft aangegeven dat de dromenmaker minimaal tien jaar mee moet gaan. Inderdaad, dus ook op de PlayStation 5 (en wie weet zelfs de PS6?). Ik vind het daarom oneerlijk om Dreams nu al af te rekenen op het gebrek aan kwaliteitscontent. Bij een nieuwe consolegeneratie zie je de beste titels immers ook pas na een paar jaar.

De volgende Miyamoto

Of Dreams in z'n huidige staat de moeite waard is? Uiteindelijk wel. Realiseer je dat als je zelf wat wil bouwen, het een flinke tijdsinvestering en dosis creativiteit vraagt - zonder enige garantie dat het niet uitdraait op een grote, dampende drol. Dreams van anderen spelen is wat dat betreft een 'veiligere' optie, al verdient ook hier het gros van de creaties niet eens de stempel 'kutgame'.

Toch heeft Dreams mij dingen laten doen en beleven die in geen enkele andere titel mogelijk zijn. Alleen al daarvoor verdient het lof. Daarnaast: wie weet wat de toekomst brengt? De volgende Shigeru Miyamoto zou zomaar as we speak Dreams in z'n PS4 kunnen steken, klaar om z'n dromen met de wereld te delen...