Animal Crossing: New Horizons - Review

Hou je meer van kijken of luisteren in plaats van lezen? Check dan de onderstaande videoreview. Of kijk en lees allebei, mag ook.

Dinsdag, 3 maart 2020. 10:45 uur 

Voordat ik van het eilandleven kan genieten, moeten er wat knopen doorgehakt worden. Wil ik bijvoorbeeld een jongetje of een meisje zijn? Vervolgens kan ik een kiezen uit een teleurstellend aantal gezichtsopties en kapsels (kaal is geen optie, om over gezichtsbeharing nog maar te zwijgen) voor mijn eigen eilandbewoner, die ik uiteraard Jurjen noem. De naam van mijn eiland? Eh… Assen? Ameland? Ach, doe maar Asland.

Ik land op Asland met twee andere personages, de roodbruine geit Pashmina en Peck, een pinguïn die zich al snel zal ontpoppen tot een tamelijk obsessief sporter. De ‘oude bekende’ beer Tom Nook heet ons welkom en geeft me een tent en een NookPhone, om niet lang daarna de rekening van het hele Eilandleven-pakket te presenteren: 49.800 klingels. Eh, laat ik nu net geen klingel op zak hebben? Geen nood, stelt Nook me gerust. Hij wijst me op de NookMiles-app op mijn telefoon en stelt dat ik het hele pakket kan afbetalen met 5000 miles. Dat klinkt redelijk.

Nadat ik mijn tent een plekje heb gegeven, zo ongeveer tussen het strand en het plein waar Nook zijn tent heeft opgezet, krijg ik van Nook mijn eerste doe-het-zelf-plannen om onder andere een breekbare hengel (5 takken) en breekbaar net (5 takken) te kunnen maken.

Ik schud de benodigde takken uit de bomen, bouw mijn eerste gereedschap, vang mijn eerste vissen en insecten en stel tevreden vast dat zo’n beetje alles wat ik doe met miles wordt beloond. Ik bestel nog snel even een tuinkabouter en dan vind ik het wel weer genoeg, voor zo’n eerste dag.

Woensdag, 4 maart 2020. 07:28 uur

De tweede dag begint op het plein, met een praatje van Tom Nook, die me vertelt dat de luchthaven van Asland is geopend. En ik heb post!

Om te beginnen een brief van ‘Mama’. Een beetje een vage brief, over de vliegtuigen waar ze naar zwaait, in de hoop dat ik erin zit. Nu leeft mijn échte moeder gelukkig nog, maar ik kan me voorstellen dat kinderen van wie de moeder (recent) overleden is nogal zullen schrikken, als ze op hun nieuwe eiland opeens zo’n warrige brief van ‘Mama’ krijgen.

Het tweede poststuk bevalt me beter: mijn tuinkabouter is gearriveerd!

Dwalend over het eiland loop ik tegen wat beperkingen aan. Er zijn op mijn eiland bijvoorbeeld rivieren waar ik niet voorbij kom, en ik zie ergens gouden straaltjes uit de grond komen, alsof er een schat ligt begraven. Maar ik heb geen schep! Ik bezoek de winkel van Timmy en Tommy, maar daar is ook geen schep te koop. Ze verkopen wél een kaars en een olievat. Wat moet ik daarmee, behalve hun kutwinkel opblazen? Waarom geeft niemand mij een schep? Uit ellende bestel ik voor veel te veel klingels een konijnen-T-shirt en een elektrische step.

Ik los mijn schuld van 5.000 miles af, besluit wat vissen en insecten aan Nook te geven, en ja hoor, dát was blijkbaar nodig om mijn eilandbestaan verder te helpen, want hij geeft een doe-het-zelf-plan voor een bijl! Ik ben klaar om een compleet bos om te kappen, maar helaas: wanneer ik met de breekbare bijl tegen bomen sla, vallen er alleen stukken zachthout en hardhout vanaf. Nou ja, toch weer een stukje verder.

Donderdag, 5 maart. 6:55 uur

De uil Blathers heeft zijn tent opgezet op Asland. Hij geeft me een polsstok om mee over rivieren te kunnen springen en een schep om mee naar fossielen te graven. Het voelt als de beste dag van mijn leven. Blathers legt uit dat hij een museum zal openen zodra ik hem vijftien dingen (vissen, insecten, fossielen) heb gebracht.

Mijn tent is inmiddels veranderd in een huis. Vooral de opslagruimte is handig: wanneer ik binnen mijn huis naar rechts druk komt er een zee aan inventarisruimte beschikbaar om spulletjes in te dumpen.

Ik besteed mijn miles aan coupons waarmee ik naar andere eilanden kan vliegen, en nodig de beesten die ik daar tegen kom uit om ook gezellig naar Asland te komen.

Huh? Is het alweer tien uur?

Anders dan ik gewend ben en verwacht had, blijkt deze Animal Crossing niet iets waar ik dagelijks een kwartiertje zoet mee ben, maar een ware tijdvreter, waarin de uren voorbij vliegen.

Wat me daarbij nog wel een beetje dwarszit, is dat ik in het noorden van Asland een hoger gedeelte zie waar prachtige bloemen groeien en onbekende insecten rondlopen, maar waar ik niet op kan klimmen. En zo houdt de game steeds wel weer iets achter of buiten bereik om mijn ervaring interessant te houden.

In Nooks hut wissel ik miles in voor een plan om sterker gereedschap te kunnen maken. Waaronder… een metalen bijl! Eindelijk! Ik kan bomen omhakken!

In een blinde manie van hakzucht kan ik twintig, dertig bomen om, totdat ik eens om me heen kijk en een beetje verdrietig wordt. Gelukkig had ik wat kokosnoten en kersen meegenomen van andere eilanden, zodat ik nieuwe bomen kan planten.

Vrijdag, 6 maart. 08:15 uur

De dag begint met een teleurstelling: de opening van het museum is met een dag uitgesteld. Gelukkig wordt de winkel van Timmy en Tommy wel geopend. Was het de game gewoon teveel, twee openingen van faciliteiten op één dag?

Ondertussen vliegen de miles me weer om de oren: ik krijg 1000 miles voor het opbergen van 50 items in mijn voorraadkast van mijn huis, en nog eens 300 miles voor het feit dat ik 3 dagen actief ben op het eiland. Alweer bijna genoeg voor een volgende trip naar een ‘onbewoond’ eiland.

Uiteraard bezoek ik de nieuwe winkel van Timmy en Tommy, genaamd Nooks hoek, waar de twee in gesprek zijn met de blauwe egel Mabel, die binnenkort met haar zus naar het eiland zal komen om een kledingwinkel te beginnen.

Tom Nook belt met iemand over verhuizen. Volgens hem zijn er drie beesten geïnteresseerd om ook op Asland te komen wonen (dat zijn uiteraard de beesten die ik tijdens uitstapjes naar andere eilanden had uitgenodigd). Maar ze willen niet in een tent slapen. Daarom heeft Nook ze volledig gemeubileerde woningen beloofd. Drie keer raden wie de daarvoor benodigde meubels mag verzamelen.

Zuchtend ga ik even in mijn niet-schommelende schommelstoel zitten. Is dit nu dat ontspannen eilandleven dat me was beloofd?

Dan realiseer ik me dat de keuze volledig aan mij is. Ik kán gewoon niets doen, op een strandbedje tussen de palmbomen gaan liggen, en van de ruisende zee genieten. Maar uiteindelijk wil je als mens toch weer aan de slag, voortgang boeken, cijfertjes zien stijgen, beloond worden, let’s make things better, gotta catch ‘m all, steeds verrassend altijd voordelig, het beste onder de zon verzamelen, een stukje paradijs op aarde bouwen, en de andere dingen die de reclames ons voorhouden. En dat hebben de makers van Animal Crossing goed begrepen. Werken om vooruitgang te boeken is juist leuk, besef ik me, en vol van hervonden energie spring ik op!

Niet langer zuchtend ga ik aan de slag en bouw ik een sinaasappelwandklok, sinaasappeltafeltje, pot, stenen kruk, stenen tafel, ouderwetse waslijn, bloemenkrans en vele andere prullen om maar te zorgen dat ik voor het eind van de dag alle wenslijstjes van de heb afgevinkt, zodat er de volgende dag meer beesten naar mijn eiland kunnen komen, want meer… is gewoon beter.

Om me bij het verzamelen van de benodigde materialen te helpen stuurt Nook me een plan voor een ladder, zodat ik op de kliffen aan de achterkant van mijn eiland kan komen. Yes!

Zaterdag, 7 maart. 08:48 uur

Hornsbyde neushoorn is op het eiland komen wonen. Kennelijk laat de game slechts één nieuwe bewoner per dag toe. Hij is niet erg spraakzaam, die Hornsby. Gelukkig valt er weer genoeg ander nieuws te beleven.

Om te beginnen: het museum is geopend. En wát een museum is het geworden. Met prachtig verlichte zalen waar mijn ingeleverde fossielen, zoals een mammoetromp en een triceratopskop ,worden tentoongesteld als in een natuurhistorisch museum. De prachtige herbariums, vlindertuinen en aquaria waarin verzamelde insecten en vissen worden tentoongesteld doen denken aan die uit de betere dierentuinen.

Na drie keer heen-en-weer-lopen heb ik alle insecten, vissen en fossielen uit mijn voorraad naar het museum gebracht. Gelukkig heb ik het museum direct achter mijn eigen huis gebouwd. Hoewel… het ziet er wel wat lelijk uit, dat grote museum pal achter mijn huisje.

Ik kies bij Nook de optie om het museum feestelijk te openen. Alle eilandbewoners verzamelen zich op de ruimte vóór het museum.‘Oef, het is hier wel een beetje krap,’ zegt Nook. Een goed voorbeeld van de vele teksten die in deze Animal Crossing precies goed op hun plaats vallen en je beleving verstérken, in plaats van die te hinderen.

Over hinderen gesproken: er loopt opeens iemand op mijn eiland die ik niet had uitgenodigd. Een soort hippiehond. Dat soort beesten hoef ik niet op mijn eiland, dat eigenlijk ook al vol is. Voor dat soort linkse types, dan. Ik probeer hem met mijn bijl te slaan, maar hij begint gewoon te praten. ‘Hallootjes,’ zegt hij, alvorens zichzelf als ‘Harvey’ voor te stellen. Ik mag hem ook Harvman noemen. ‘Ik hoorde van alles over dit eiland en hoe ongelofelijk mieters het hier is,’ zegt hij. Ik hoop dat Harvey snel weer vertrekt.

Zondag, 8 maart. 07:48 uur

Gelukkig, Harvey is verdwenen. En er is weer een nieuwe bewoner gearriveerd. Pinky, een roze beermeisje zonder broek aan. Ik dring haar huis binnen en blijf van achteren tegen haar aanlopen, terwijl ze aan het vegen is. Ze kijkt er een beetje ongemakkelijk bij.

Ik zie een cadeautje aan een ballon door de lucht vliegen. Met mijn katapult knal ik het pakje omlaag. Er zit een jeansrokje in, dat ik als jongetje ook gewoon kan dragen. Niet echt mijn ding, maar het kán. Zie het als tip. Net als wat ik je hieronder ga vertellen.

 Ik had het al een paar keer zien staan, in de catalogus van het NookStation, dat ik tegen betaling van miles ‘De gereedschapsring rond’ en ‘Orde op zakken’ kan kopen. Ik besluit dat eens te proberen en, wauw! Die eerste plaatst al mijn gereedschap in een ring die ik kan openen door openen door met de richtingsknop omhoog te drukken, terwijl de tweede ervoor zorgt dat ik veel meer spullen bij me kan dragen. Zaken die het eilandleven een stuk comfortabeler maken.

Het belangrijkste wat ik op deze zondag doe, is zo’n beetje ál mijn geld, maar liefst 54.000 klingels, uitgeven. Aan 500 knollen. 108 klingels per stuk.

Ervaren Animal Crossing-spelers hebben meteen door wat mij bezielt, voor de rest zal ik het even uitleggen.

Elke zondag komt Daisy Mae, een kleindochter van Joan (de knollenverkoopster uit het 3DS-tijdperk) naar Asland om knollen te verkopen. Die knollen blijven één week vers, daarna zijn ze rot en waardeloos. Dus moet ik die 500 knollen vóór de volgende zondag weer zien te verkopen. Het mooie is dat de prijzen van knollen in de week vaak flink stijgen, waardoor de knollenhandel dé manier is om winst te maken in Animal Crossing. Tenminste, ik hoop dat het dit keer ook weer zo werkt.

Maandag 9 maart. 6:54 uur

De derde nieuwe bewoner is inmiddels gearriveerd: Sandy, een gele vogel. Maar natuurlijk ben ik vooral zo vroeg opgestaan omdat ik wil weten voor hoeveel klingels ik mijn knollen vandaag kan verkopen.

Ik ren naar Nooks hoek… maar die gaat pas om acht uur open! Nog een uur wachten. Verdomme. Nou ja, dan nog maar wat fossielen en schatten uit de grond graven, ijzer en klingels uit rotsblokken slaan. Leuk dat de kersenbomen die ik vrijdag plantte volgroeid zijn. Ik pluk wat kersen.

Om stipt 08.01 uur vraag ik Timmy voor hoeveel ik mijn knollen kan verkopen. Tot mijn schrik is de prijs gedaald: van de 108 klingels waar ik ze voor kocht naar 62 klingels per knol!

Neeeeee! Eh… is het al bijna dinsdag?