Over iets meer dan twee maanden is het dan eindelijk zover; dan wordt Max Payne 3 gereleased en kunnen we eindelijk weer ‘ouderwets’ shoot-dodgen en vertraagd vijanden van extra lichaamsopeningen voorzien. Spelende met de preview build kwam ik erachter hoe erg ik de bullet time gemist had. Tenminste, de bullet time zoals gebracht en gedaan door Remedy in de eerste twee delen van de getormenteerde rechercheur uit New York. Zou Rockstar wel in staat zijn dat allesbepalende spelelement te ‘nailen’? Na een uitgebreide hands-on met de game kan ik daar volmondig JA! op antwoorden.
Ik kreeg twee levels te spelen en die neem ik even kort met je door. In één van de aankomende papieren Power Unlimited’s ga ik wat dieper in op de finesse van de gameplay, maar hieronder krijg je wel al vast een goede indruk.
Gang wars
Het eerste level speelt zich ’s avonds laat af in een enorm voetbalstadion van een fictieve voetbalclub. Max en zijn sidekick Raul Passos - de gast die hem heeft overgehaald om überhaupt in Sao Paolo te komen werken voor de rijke familie Branco - hebben een losgeld drop off geregeld met de bende Comando Sombra. Het is die straatbende die Fabiana, de vrouw van Rodrigo Branco, hebben gekidnapt. Een sporttas vol dollars wordt overhandigd ter hoogte van de voetbalstip als een 3e partij tussenbeide komt; de Cracha Petro. De Cracha Petro is een paramilitaire splintergroep en beschikt over betere wapens, kogelvrije vesten, oormicrofoontjes en zijn veel beter georganiseerd dan de andere bendes in Sao Paulo. In het stadionlevel neem je het dus op tegen beide groepen.
De shoot-dodge move is al een feestje op zich en aanvankelijke gebruikte ik deze move zo veel dat ik bijkans vergat dat ik ook nog bullet time had om baddies neer te knallen. Het mooie is dat je shoot-dodge vanuit alle hoeken kunt doen – naar voren, opzij, naar achteren, vanaf een hoge trap naar beneden - en dat je in de lucht alle kanten op kunt draaien om je guns te legen op geboefte. De combinatie shoot-doge en bullet time is hemels en je waant je direct in een John Woo film. Het voelt simpelweg zo lekker om vijanden één voor één neer te maaien waarbij de laatste van het stel altijd extra bruut in beeld komt via de inmiddels beruchte kill cam. De camera volgt de laatste, dodelijke kogel van Max en laat het moment van impact vertraagd in beeld komen. Je kunt de tijd zelfs nog meer vertragen door daarna A ingedrukt te houden (ik speelde de Xbox 360 versie) en eventueel zelfs nog een paar kogels als toetje afvuren om te kijken hoe het lichaam van de bad guy – in slow motion - reageert op een extra dosis lood.
Duister en cynisch
De voorgaande levels die tot nu getoond zijn, speelden zich altijd overdag af, het stadionlevel is veel donkerder. Op de een of andere manier past dit beter bij een getergde Max die ouderwets de ene cynische na de andere cynische oneliner over tafel gooit. Hij is wat ouder, een tikje zwaarder, bloedt nog na van een schotwond maar zijn shoot skills zijn nog altijd top notch. Erg fijn is de contextuele mêlee move. Sta je dicht bij een vijand dan zal Max, afhankelijk van het wapen dat je draagt, de vijand neerrammen om daarna zijn pistool, shotghun of mitrailleer op diens hoofd te mikken. Aan jou dan enkel de eer om de trekker van up, close and personal over te halen. Oef! Het stadionlevel laat me ook een moment de guardian angel rol op me nemen. Vanuit een televisieruimte moet ik Raul beschermen tegen aanstormende bad guys middels een enorm sluipschuttersgeweer. Uitzoomen voor het overzicht, inzoomen voor de beste kill, zo luidt het devies. En net iets eerder schieten dan dat de baddie in kwestie mijn vizier inloopt. Bam! They were dropping like flies.
Het tweede level speelt zich af op en rond een haven. Een level met minder gelaagdheid dan het voetbalstadion en wat meer traditioneler met pakhuizen, kantoortjes, hangars, opslagruimte, containers. Wat meer close corridor shootouts waar met name de shotgun goed van pas komt. In dit level vind je meer gastankjes waar ik dankbaar gebruik van maakte. Voor beide levels geldt dat je nog altijd aangenaam kunt slopen. Houtsplinters, glasscherven, stukken plamuursel, lichtpeertjes en irritant blatende radio’ s en televisies… je kunt het allemaal kapot knallen, al dan niet bewust.
Rokende puinhopen
Voor beide levels geldt ook dat de AI goed gebruik maakt van cover en jij zal hetzelfde moeten doen. Sommige levels speelde ik een paar keer omdat ik zelf neer werd gemaaid en het viel op dat vijanden verschillend gedrag tentoon spreidden. Soms bleven ze me opwachten, een ander keer kwamen ze all out op me afgerend met een uzi in de hand. Maar met de juiste shoot-dodge en het slim inzetten van bullet time (die is nog altijd niet oneindig, mocht je daarover twijfelen) ben je vijanden keer op keer te slim af. Ook al laat je ieder level uiteindelijk in rokende puinhopen achter…
Max is back, bullet time is back en voelt en oogt gewoon precies goed. Het is heerlijk om je eigen shootouts te orkestreren, gebruik te maken van de omgeving en je vaardigheden zo in te zetten dat iedere schietgevecht een klein kunststukje op zich wordt. Dat was altijd al de grote kracht van Max Payne en dat staat ook nu gewoon weer als een huis.
Verwachting Jan:
Je kunt er van alles en nog wat bijslepen, maar eigenlijk heb je niet meer nodig voor een goede, meeslepende, intense shooter en een antiheld als Max onder je knoppen. Dat heeft Rockstar gelukkig ingezien en de overbodige onzin thuis gelaten. De maand mei mag nu maar snel komen, en Rockstar, graag geen bullet time meer als het om de release datum gaat alstublieft…
