Kratos

Als stagiair PeterKoelewijn niet bezig is met nieuwtjes schrijven, koffiehalen of Wouter’s rug masseren, dan begint hij te trekken aan touwtjes in zijn netwerk waar weinigen aan durven te trekken. Geloof het of niet, hij heeft een heuse psycho-analyse van Kratos op de kop weten te tikken. Gelukkig is zijn bron een fan van Twilight en wilde hij het document ruilen voor een exemplaar van de Scene It?
Zijn games echt of nep? De grens daartussen begint steeds meer te vervagen, waardoor we zelfs hier op de PU-redactie niet meer een zeker antwoord kunnen geven. Waar we wel een zeker antwoord op geven, is de vraag of er een rusthuis voor gamepersonages bestaat. Het antwoord daarop is een volmondig JA. Die bestaat, onder de naam ‘De Dode Pixel’. Het is een tamelijk vreedzaam oord, waar gamepersonages hun pensioen aan verbrassen, hun welverdiende vakantie vieren of gewoon in worden gesmeten door hun ontwikkelaars totdat ze hen weer nodig hebben. Dit rusthuis bestaat tussen de realiteit en fictie in, tussen alle tijdperken en werelden van het multiversum door.

We besparen jullie verdere Stephen Hawking technobabble, en zeggen alleen nog dat het verdomd moeilijk was een dossier los te peuteren uit de archieven van De Dode Pixel. Hun nieuwste bewoner blijkt niemand minder dan Kratos uit God of War te zijn. Na zijn escapades van deel 3 vond Sony het tijd worden dat de beste Spartaan een vakantie kreeg. Uit de analyse blijkt dat hij daar alles behalve blij mee was. Hieronder de Nederlandse vertaling, waar PeterKoelewijn een paar nachten aan heeft zitten sleutelen.

 

Naam patiënt: Kratos
Dokter: Gabriël Ekkenhuis
Game van herkomst: God of War
Uiterlijke beschrijving: Man, tussen de 30-40 jaar oud, kaal van boven met sik, rode tatoeage bedekt een groot deel van zijn hoofd en romp terwijl de rest van zijn huid bovennatuurlijk bleek is. Als de geruchten kloppen komt dit door het as van zijn vrouw en kind, dat hem op magische wijze bedekt.

Omgang met anderen
Wat valt er te verwachten van iemand die gewend is zijn tegenstanders op onnatuurlijk gracieuze wijze te vermoorden? Het is alsof ik moet kiezen welk draadje spaghetti van mijn bord pasta ik als eerste om mijn vork wil wikkelen. Ik gebruik deze vergelijking omdat ik zijn geval zowel uitdagend als smakelijk vind. Ook in De Dode Pixel krijgen we zelden een massamoordenaar van zijn kaliber.

Niettemin ging Kratos’ eerste omgang met zijn medebewoners moeizaam. We hadden uit zijn geschiedenis al veel eerder moeten concluderen dat hij een diepgewortelde haat heeft voor mythologische wezens en andere entiteiten. Het is nog onduidelijk hoe de administratie concludeerde dat hij het best zou aarden met Pitt van Kid Icarus als zijn kamergenoot. Een excuusbrief is al naar Nintendo gestuurd en de kosten van Pitt’s Intensive Care opname worden kwijtgescholden.

Kratos lijkt zich het meest thuis te voelen tijdens de middaguren wanneer de zwaarbewaakte patiënten een uur naar buiten mogen. We zullen moeten werken aan zijn teamplay-vaardigheden, gezien hij niemand van het mannelijk geslacht vertrouwt tijdens buitenactiviteiten. Nog zorgwekkender is zijn omgang met het vrouwelijke geslacht. Saillant detail is zijn bizarre gewoonte een kruik op het dichtstbijzijnde tafeltje te zetten en tijdens zijn verkrachtingspoging het ornament van tafel af te laten trillen. Hoe hij dit heeft aangeleerd, daar durf ik zelfs niet over te speculeren. Een ding is zeker: Sony had geen dag later hierheen moeten komen met hem.

Rorschach-test
De Rorschach-test is een van de bekendste psychiatrische toetsen, maar ook een van de effectiefste. Kratos heeft zich nog amper geopend sinds hij hier is binnengebracht. Met de hulp van een van mijn assistenten hoop ik antwoorden uit hem te krijgen, doormiddel van het tonen van enkele afbeeldingen. Onderstaande conversatie is letterlijk overgenomen, uiteraard met mijn aantekeningen.

A: “Dag meneer Kratos, hoe maakt u het?”
K: “Ik word midden in de nacht uit m’n bed gelicht om vervolgens opgesloten te worden in dit klotekantoor, waar een paljas met een vlinderdasje en een stapel kleutertekeningen zojuist is binnengelopen. Hopelijk beantwoord dat je vraag.”
A: “We hebben enkele voorzorgsmaatregelen genomen voor ieders bestwil. U zult uzelf wellicht wat suffig voelen, wat komt door de morfine die we u tijdens uw slaap hebben toegediend. Het feit dat u alsnog wakker werd, volledig bij zinnen, is blijk van uw immense kracht.”
K: Bespaar me je misselijkmakende doktersjargon. Voor de draad ermee!”
(M’n assistent kijkt me aan met een hint van onzekerheid. Ik geef hem een knikje als teken dat ie de test mag beginnen)
A: “Ik heb hier een aantal tekeningen en ik wil graag dat u zegt wat u in ze ziet, waar ze u aan doen denken. Op deze wijze kunnen we er eventueel achterkomen welke psychische problemen prioriteit krijgen tijdens uw behandeling.”
K: “Ik heb geen behandeling nodig, vleesklont! Laat me gaan of ik trek je tong eruit via je anus.”
(Op dit punt besef ik dat mijn assistent de situatie niet meer in de hand heeft. Ik grijp in via de intercom en weet de Spartaan met mijn charisma te overtuigen dat de enige uitgang van De Dode Pixel alleen toegankelijk is voor degenen die het spelletje meespelen. Kratos lijkt op dit punt te kalmeren, maar zelfs via de beveiligingscamera kan ik zien dat mijn assistent trilt.)
A: “Vertel me wat u in de volgende afbeelding ziet”

 

K: “Een cycloop wiens oog ik er heb uitgerukt. Zijn misvormde gezicht is volledig weggevreten door een roedel uitgehongerde wolven.”
A: “En waarom denkt u dat u dat erin ziet?”
K: “Omdat ik het er verdomme inzie! Wie is hier nou de afgestudeerde psychiater?!”
A: “Eigenlijk is dat mijn baas. Ik ben slechts een…”
K: “Volgende kutfoto graag!”

 


A
: “Vertel me wat u in de…”
K: “Ja ja, ik snap het vanaf hier wel. In deze zie ik een bijna oneindige bos aan hoofden die op spiesen zijn gezet. Sommigen zijn van vrouwen en kinderen.”
A: “Ziet u een connectie tussen wat u in dit plaatje ziet en de vorige?”
K: “Ja, ze zijn beide zwart-wit, maar als je wilt kan ik er wat rood bijdoen.”
A: “Nee…nee, dat hoeft niet. Uh, en wat ziet u dan in deze?”

 

A: “Vertel me wat u…”
K: “Je bent me verdomme gewoon aan het uitlokken, niet?”
A: “Geef alstublieft alleen antwoord op de vraag.”
K: “Ik zie een veld prachtige bloemen in alle kleuren van het spectrum, met vlinders en pasgeboren lammetjes. In de verte zie ik het silhouet van mijn overleden vrouw en dochtertje, die naar me wenken.”
A: “Kijk, was dat nou zo moeilijk?”
K: “Je hebt geen idee.”
A: “En wat voelt u bij dit plaatje?”

 

K: "ARES!!!"
(De rest van de geluidsband vult zich met de doodskreten van mijn ex-assistent. De geluiden van rondspetterend vloeistof en brekend metaal klinken tussendoor ter begeleiding. Ik moest mijn blik afwenden tijdens het zien van de beelden. Helaas waren de bewakers niet genoeg om Kratos tegen te houden. De Spartaan wist binnen recordtijd de hele ziekenboeg te vullen met zwaargewonden en doden. Alles gebeurde zo snel achter elkaar dat hij door de commotie wist te ontsnappen. Van zijn huidige verblijfplaats is nog niets bekend.)

Conclusie
Sony had geen oren naar het idee om Kratos permanent op te sluiten in De Dode Pixel. Of zij onder een hoedje spelen met de ontsnapte patiënt is onduidelijk maar niet onwaarschijnlijk. Hoe dan ook, mochten wij achter de locatie van de Spartaan komen, dan zijn wij voor ieders bestwil genoodzaakt hem opnieuw in hechtenis te nemen… Met of zonder Sony’s toestemming.

Het destructieve gedrag, aangevuld met de instabiele psyche, zouden geen enkel denkbaar doel kunnen dienen.

EINDE DOSSIËR

Benieuwd naar andere dossiërs? Zet je suggesties hieronder en wellicht weet onze stagiair ze te ontfutselen van zijn geheimzinnige bron!