Mede dankzij de populaire tekenfilmserie die in 1995 werd gelanceerd en het ruilkaartenspel dat in 2001 werd uitgebracht, is Fire Emblem in Japan ongeveer net zo bekend als Pokémon in de Benelux. En net als Pokémon is het fenomeen Fire Emblem als videogame begonnen.
Het eerste deel in deze reeks avontuurlijke strategiespellen werd gemaakt door R&D 1, de Nintendo-eredivisie die tegenwoordig nog steeds aan de serie werkt onder de naam Intelligent Systems. Fire Emblem verscheen in 1990 voor de Famicom (dat ding dat hier NES is genoemd) en het werd een dikke hit. Er kwam dan ook een vervolg, eveneens op de Famicom, waarna de serie in drie volgende delen werd voortgezet op de Super Famicom.
Voorlopig hoogtepunt in de reeks is Fire Emblem Seisen no Keifu (1996), nog gemaakt onder wijlen Gunpei Yokoi, de legendarische spellenmaker die onder andere Metroid, Kid Icarus en de Game Boy bedacht.
Donderslag
Het zesde deel in de Fire Emblem-serie verscheen in 2002 en was de eerste die voor de Game Boy Advance werd uitgebracht. Alleen in Japan wel te verstaan, en tegen die tijd had iedereen eigenlijk de hoop al opgegeven dat deze populaire serie ook nog eens een westerse release zou beleven.
Net toen we aan het bestaan van een rechtvaardige god begonnen te twijfelen, verscheen als een sneeuwbui in september de zevende Fire Emblem in de VS en Europa. Met als subtitel Blazing Sword werd dit prachtspel in 2003 uitgebracht voor de GBA, en het is nog steeds een hoogtepunt in het assortiment voor dit mobieltje.
Ondanks het feit dat de game in Europa niet erg goed verkocht (Advance Wars deed het een stuk beter), komen deel acht en negen in de serie gelukkig wel gewoon weer uit bij ons. Meer hierover lees je in de kaders.
Strategie en avontuur
De Fire Emblem-serie blinkt niet uit door vernieuwing. In elke game moet je een groeiend groepje ridders, tovenaars en andere vechtersbazen door vijandelijke gebieden loodsen. Als je aan de beurt bent, mag je elk personage een aantal vakjes verplaatsen, en eventueel nog een aantal acties ondernemen. Vervolgens is je tegenstander aan de beurt, en worden je ondoordachte zetten dus meedogenloos afgestraft.
In game-termen gesproken zouden we Fire Emblem een mix van Turn Based Strategy en een Role Playing Game moeten noemen. De aantrekkingskracht van deze mix zit in de combinatie van overzichtelijkheid en strategische diepgang enerzijds en de krachtige uitwerking van de personages anderzijds.
De avonturen die je met je strijdmakkers beleeft, leveren soms letterlijk onvergetelijke situaties op. Gamers die met Lyndis en Eliwood de eerste westerse Fire Emblem op de GBA hebben doorlopen weten wat ik bedoel.
Fire Emblem: The Sacred Stones
Hij ligt al bijna in de winkel, de nieuwe Fire Emblem, nummer acht in de serie. Als je de voorganger hebt gespeeld weet je eigenlijk al wat je van deze game moet verwachten. Er zijn wat minimale veranderingen doorgevoerd maar in grote lijnen is de game identiek, zij het natuurlijk met nieuwe personages, omgevingen en verhaaltjes.
Enerzijds is het gebrek aan innovatie natuurlijk teleurstellend, anderzijds zouden we het niet anders willen. De spelprincipes zijn in de loop der jaren zo doorontwikkeld en uitgebalanceerd dat al te grote veranderingen al snel een minder voldoening gevende ervaring zouden opleveren. Maar goed, als je na het spelen van de voorganger vooral iets nieuws verlangt is dit dus niets voor jou.
Fire Emblem: Trail of the Blue Flame
We konden in Super Smash Bros. Melee al even aan de slag met de Lords Marth en Roy, maar nog dit jaar zal Fire Emblem met Trail of the Blue Flame (voorlopige titel) eindelijk ook een terugkeer beleven naar een tv-console (de N64 was ook in Japan overgeslagen)
Het is meteen ook de eerste Fire Emblem in 3D, en voor het eerst krijgt het ondersteunende verhaal ook vorm in prachtige cell shaded computeranimatiefilmpjes.
Los van dit soort esthetische vernieuwingen lijkt het spel qua gameplay toch vooral een traditionele Fire Emblem te worden, zij het met een cast van grotendeels nieuwe personages. Volgens Intelligent Systems zal het nog meer dan in eerdere delen mogelijk zijn om de vaardigheden en aanvallen van de diverse personages naar persoonlijke voorkeuren te ontwikkelen.
Sterven is vervelend
Als in een Fire Emblem-spel een van je Lords het loodje legt, is je missie voorbij en mag je het nog eens proberen. Da’s balen natuurlijk, maar het is misschien nog wel erger als een van de andere strijders sterft. Een gebeurtenis die onherroepelijk is vanwege het feit dat je spel na elke zet automatisch wordt opgeslagen.
Vaak zijn de laatste woorden van een dodelijk getroffen personage een heerlijk dramatisch excuus voor zijn of haar zwakheid, zoiets van "sorry dat ik gefaald heb... vergeef me meester, ik was uw vertrouwen niet waard..."
Vervolgens krijg je dit personage dus gewoon niet meer terug. Je kunt geen gebruik meer maken van zijn of haar zorgvuldig uitgebouwde speciale vermogens en zult nooit weten wat voor rol dit personage in de komende gebeurtenissen nog had kunnen spelen.
Je bedenkt je dus wel twee keer voordat je iemand in z’n uppie als verkenner vooruitstuurt naar onbekende gebieden of bij wijze van afleiding opoffert om zelf ergens anders toe te slaan. De band met je strijdkrachten, waarbij elk personage telt, is kenmerkend voor Fire Emblem.
Hierin onderscheidt de serie zich ook van Advance Wars, dat andere strategische spelletje van Intelligent Systems, waarin het heel normaal is om soldaten als kanonnenvoer te gebruiken.
Fire Emblem op de DS?
Er is nog niets aangekondigd maar het zou ons verbazen als er geen Fire Emblem op de DS verschijnt. De twee schermen zouden uitstekend van pas komen om tegelijk de perikelen op het slagveld (onderste scherm) en je status en andere parameters (bovenste scherm) in beeld te brengen. Daarbij zal het vast ook heel fijn voelen om een personage direct met de stylus naar de gewenste positie te slepen.
Hopelijk wordt op de komende E3 dit droomspel aangekondigd.
