Uhurus herdenking

[VictorDu]

Hier nog een mooie korte tekst van Uhurus Mijn suikerklontjes worden opgegeten. Op het eerste zicht komt het niet gulzig over, alsof een Adellijke familie zeer voorzichtig een stukje sushi op hun tong laat smelten. De mond wordt als echte wijnsommeliers getut, geprut en zuiver gegorgeld. Ach, de Adellijke familie moet ‘Adellijkheid’ uitstralen hé. Hoeeeeeeee! Adellijkheid… Straffe kost zeg! Als ik het kon vangen, zou ik het in mijn kluis opbergen! Zo netjes gedraagt Smeagol zich… En als ik deze avond een heerlijk kopje koffie zet, er melk bij doe, de doos met suikerklontjes uit de kast neem, zal ik garantie zeker opmerken dat er nog maar een half suikerklontje is. ‘Ja! Hij heeft aan me gedacht! Ben ik blij! Feestje! Daaaaatatatatatatatatatata!’ Of dacht hij misschien door er een half te laten in liggen dat ik hierdoor afgeleid was en niet zou zien hoe leeg de doos daadwerkelijk is? Dol van vreugde! Gelukkig, ik heb er niet veel meer over maar dat halfje maakt alles goed! Blij! Al moonwalkend door de huiskamer in die spiegel, whohoow, whohoow! ‘Huh? Wat zit iedereen van het appartementsblok hier tegenover aan zijn venster naar mij te turen?' ‘Ja, spannend hoor, komt er op dit uur nog een carnaval stoet voorbij of zo?’ ‘Verwachten jullie één of andere fakkeltocht zonder fakkels omdat deze gestolen waren en ter vervanging T-lichtjes gebruikt zullen worden?’ Ja, de kaarsentocht, kleine kinderen huilen onophoudelijk! Wat triestig! Er werd hen al een half jaar wijsgemaakt dat ze tegen dan waarschijnlijk ‘verstandig’ genoeg waren om met vuur om te kunnen gaan. Vol goede moed, vol plezier! Yeeeey! krijgen ze daar T-lichtjes in hun handen gestoken. Zoveel nachten geslapen, afgeteld, dit, was het bewijs van hun volwassenheid, dde figuurlijke studentendoop. Beseffen jullie wat jullie die kinderen aandoen? Dat kind kan voor de rest van zijn leven door jullie een minderwaardigheidscomplex gekregen hebben. Ik heb ook een minderwaardigheidscomplex hoor. En ik was veel jonger, een jaar of vijf. Tja, waarom moest ik aan zee in mijn vijfjarige blote kont rondlopen? Was ik gestraft misschien? Ik voelde me zo anders, ongewoon, een lelijk eendje. Ik was nog te jong om te weten of ik mijn voor- of achterkant moest afschermen zoals iedereen dat deed. Ik bedekte mijn kont dan maar, allemaal reuzen vlak voor mijn neus die me vierkant uitlachen omdat ik krampachtig met een dweil het wit van mijn kont wil bedekken. Daar, tante Angele komt al (zoals altijd) als een hysterische mus op me afgerend. ‘Awel! Wat zit jij je zo te bedekken?! in je blote zul je wezen! Nu!!! Ik begreep het niet, mijn zusje had een bikini en ik kreeg er geen. Grappig? Liever een bikini dan door iedereen alsof ik een duur stuk kalkoenenvlees ben gekeurd te worden. Op die leeftijd, was ik bang dat mensen me gingen opeten: ‘jij met je blonde krulletjes bent om op te eten!’ Denkt: euuuuh, nee merci! Wordt er mensenvlees gegeten? Oei, komt kort bij mij hangen, is het grappig? kom ik zo ook bij u hangen? Wees blij dat ik als de dood voor dikke hang tieten ben of anders had ik een snoekduik in je decolleté gemaakt! Laat me raden? Je bent verliefd geworden op mijn mannelijk geslachtsdeel? Maarre, laat me onopgemerkt wat pasjes achteruit doen, want die stinkende adem voortdurend moeten inhaleren is niet iets waar ik voor getekend heb. Ben ik nu werkelijk verplicht om dit toe te laten? Ben ik een slaaf of zo?’ Ja, lach me maar uit, ik herken de trekjes ondertussen wel. En mij willen opeten? Doe toch eens twee seconden normaal tegen mij! Jullie zeggen ook niet tegen elkaar dat jullie elkaar gaan opeten. Volgens mij pesten die mij. Dat kan niet anders, ben ik zo’n uitzondering misschien? Een vijfde wiel? Sporen van mongolitisch of gewoon de gebochelde Quasimodo uit de Klokkenluider van de Notre Damme? Probeer ik een meeuw op het strand te vangen door een omgekeerde doos met een stokje omhoog te zetten en wat verse mosseltjes eronder verborgen te hebben… Zit ik daar twee uur achter een struikje te wachten met een koord dat aan het stokje is vastgemaakt, reageren mensen niet. Ze doen alsof ik wind ben, pfff, als ze mij maar laten spelen… Drie uur, Yep, meeuw is als een miniatuuralbatros geland en gevangen onder de doos. Niets aan de hand… Van zodra ik die meeuw in handen heb, komen er van alle kanten mensen op me afgerend alsof ze hun kringspier verrokken hebben en ik voor de deur van het denkbeeldig openbaar toilet zeer zwaar in de weg zit. Meeuw werd uit mijn handen geslagen. Vanwaar komen die nu plots? Hebben die mij zitten begluren of zo? Precies een troep rosse mieren dat zich voorheen achter een struikje zat te verbergen. Vond het diep vanbinnen wel triestig hoor, het was de eerste keer dat ik eens een vogel had gevoeld en geaaid. Jammer lieve meeuw, nu kan ik je geen cola-snoepjes meer aanbieden, die waren echt lekker, had je nog nooit geproefd, een delicatesse. Snap je dat nu aan de horizon kleiner wordende meeuw? Jij doet toch ook wat je wil? Ik mag dat niet… Zo’n klein mensje dat ik ben, en de grote mensen reageren met zo’n energie die je normaal ook zou tentoon spreiden wanneer men in een beerput aan het verdrinken is. Vraag ik hierom? Thuis ook, als de kippen aan het broeden zijn gaan deze niet lopen. Dat is mijn kans om ze eens te aaien. Mijn vader: ‘Als de kiekens broeden ervan afblijven hé!!!’ Hier werd mijn allereerste trauma gecreëerd, de kortsluiting of 'bottleneck.' Ik mag de kiekens dus alleen aaien als ze niet broeden. Laat het nu zo zijn dat ze net dan wegvluchten en ik ze niet kan vangen, met als gevolg dat ze 'onstreelbaar' zijn. ARGH! Dat is echte pesterij! Heeft een kind eens iets misdaan, gedragen volwassenen zich alsof het in de hel terecht zal komen. ‘Jij verschrikkelijke dierenbeul! Waarom moet jij zo nodig een knoop in een regenworm leggen en die dan terug vrij laten? Jij! Jij bent niet goed, dit is het principe van sadisme! Ik hou je in het oog, wees daar maar zeker van!’ Allee zeg, ik vond dat gewoon grappig, dat die regenworm voordat die onder de grond kan kruipen, eerst een knoop uit zichzelf moest halen. Hoe zou die dat doen zonder vingers? µDe sprinkhanendans mag ik ook niet meer doen. Men neemt beide achterpoten, de sprinkhaan gaat rechtop staan, en als je dan afwisselend linker en rechter poot op en neer beweegt, lijkt het alsof die danst, en veel beter dan ik. Mag ook niet, ik ben een sadist. De vleugels van verschrikkelijk irritante vliegen uittrekken en zo verder laten leven mag ook niet. Ik blijf het stiekem wel zo doen, dit is hun straf om mij uren aan een stuk getreiterd te hebben. Ik fluister hen dan vaak toe: ‘Awel, grote meneer, nog steeds zo zelfzeker en mij vierkant uitlachen omdat ik te traag ben? Wie is er nu zelfzeker? Je moest in de eerste plaats niet zo pochen dat je op mij durfde zitten gewoon om indruk op vrouwelijke vliegen te maken. Je bent niet goed wijs hé? Je bent je eigen organische rolstoel geworden. Kijk, een vleugel voor je neus, zie je het vlieg? Zie je het? Niet leuk hé? Deze behoort aan je schouder te zitten hé? Dat voortdurende geland op mijn ledematen vond ik ook niet leuk. Je hebt hier een keuken, met lekkere broodkruimeltjes, een omgekeerd dekseltje van een confituurpot en stront in de kattenbak. Is dat niet genoeg misschien? Hé? Vlieg! Is dat niet genoeg?! Dit is wat je over jezelf hebt afgeroepen! Eigen schuld dikke bult! Ga ik ook telkens op een olifant zitten? Een neushoorn? Neen! Gaat nu, wandel voor me uit, richting sprokkelbos… Sommigen larven worden een vlinder, en jij als vlieg, bent terug een larve… Hoehahahaha! Ook sadistisch zeker? Als ik een konijntje wil aaien, komen mensen met de denkbeeldige gebroken kringspier weer op me afgestormd, omdat ik voor het denkbeeldige openbare toilet zit. ‘Jij blijf er af! Je gaat aan die oren trekken hé?! Denkt : oren? Waarom zou ik daar nu aan trekken? Ik wilde er een strikje inleggen... Zodoende begrijp ik nog altijd niet waarom helpen word afgeraden en teruggeven wat iemand toekomt, (vlieg) ook als abnormaal wordt aanzien. Nu moet hier actie komen! ik moet aanvallen, die laten mij niet gerust en alles wat leuk is, dat mag niet… Verwachten dat ik braaf puzzeltjes ga leggen… Leggen jullie er? Heeft geen enkel nut hé, ik word daar fucking koortsachtig van, alsof ik geen goede positie aan tafel kan innemen, alsof mijn hoofd plots tien kilo zwaarder lijkt, trillingen van enorme warmte beginnen bij de voeten, lopen zo naar boven en eenmaal het hoofd bereikt, scheur je je trui in pure weerwolf-stijl van je stoere torso.. Ik mag stukjes leggen, maar heb het prentje al gezien, staat op de doos. En wauw! Ik heb een puzzel gelegd! Toetoet! Feest! En we gaan nog niet naar huis!… Volwassenen: 'dat moet wel een drugverslaafde gangster worden.' Hmmm, Pattex! Snif snif… Drugs! Drugs! Waar moet dat eindigen! Zo begint het! Goed, nu begrijp ik het wel, die kiekens mogen hun broedplaats niet met onrust gaan associëren, omdat ze door de stress minder goede kwaliteitseitjes zouden leggen. Serieus? Ooit al eens een kieken met stress gezien? Grijze haren?… Uitvallende pluimen?… Voortdurend kippenvel op hun kippenvel?… Ik wil maar zeggen... Als ik die een massage geef hé, dan zijn die gelukkig want die lachen dan naar mij. Ik heb nooit gelukkig mogen zijn. Waarschijnlijk waren ze jaloers omdat ik al mijn tijd stak in het weven van schotelvotten en zij niet zo mooi konden weven als ik.

[Raúl]

Hier kunnen toch geen tien Crypts tegenop... prachtig...

[VictorDu]

Bron: Facebook

[Eindbaasz]

tldr? ;D

[Reb3nga]

Ik mis het toch een beetje moet ik zeggen

[Maanwel]

Je bedoelt Uhurus2 zeker? Heerlijke throwback tho.

[DeltaCrow]

>µDe sprinkhanendans mag ik ook niet meer doen. Wauw, die mu maakt het wel erg avantgarde.

[Batmanjepper]

Ik mis dit. De beste man inspireerde me tot de beste parodietopics.

[Squall-2]

Ik voelde weer een lichte herseninfarct opkomen.

[Maanwel]

Jij doet toch ook wat je wil? Ik mag dat niet… Zo’n klein mensje dat ik ben, en de grote mensen reageren met zo’n energie die je normaal ook zou tentoon spreiden wanneer men in een beerput aan het verdrinken is. Vraag ik hierom?

[Maanwel]

Instemmend hoedje.