Te oud om te gamen? 

Ik ben 28 jaar. Dat is misschien niet eens zo oud, maar zo voelt het af en toe wel. Het is een leeftijd waarop steeds meer mensen in je omgeving bezig zijn met allerlei serieuze zaken, zoals hypotheken afsluiten en kinderen krijgen. Nu ben ik zelf lekker single (hier op PU.nl geen leuke dames zeker?) en ik woon in een huis dat reeds is afbetaald door externe financiers (lees: mijn ouders). Persoonlijk heb ik dus (nog) weinig last van de muizenissen en rompslomp die het ouder worden met zich meebrengen. Toch heb je ermee te maken. Er wordt van je verwacht dat je je bezig houdt met ‘volwassen’ dingen. Maar ik heb daar vaak helemaal geen behoefte aan!

Feitelijk ben ik mijn hele leven al verslaafd aan games. Het begon allemaal bij King’s Quest op de good old VGA. Potverdriedubbeltjes, wat was dat vet! Vanaf dat moment was het einde zoek, en heb ik denk ik nooit langer dan een week niet gegamed. Inmiddels zijn we ruim twintig jaar verder, en geniet ik in mijn vrije tijd nog steeds rustig urenlang van hardcore titels als Two Worlds II en L.A. Noire. Het is iets wat ik echt niet veel mensen van mijn leeftijd zie doen. Ook de 100.000 gamerscore benaderen, zullen niet veel (bijna) dertigers mij navertellen.

Begrijp me goed, deze blog is absoluut niet bedoeld als een soort van 'quarter life crisis' huilerij. Als gezegd zijn games mijn passie, mijn grootste hobby en een belangrijk onderdeel van mijn leven. Ik ben dan ook niet van plan om er ooit mee te stoppen, al was het maar omdat ik het gewoon veel te fascinerend vind om te zien met wat voor nieuwe ongein de bizz nou weer op de proppen komt. En laten we eerlijk zijn, gamen is ook een stuk leuker dan films kijken of een boek lezen, vooral omdat je actief in plaats van alleen passief gestimuleerd wordt.

Rest mij echter nog altijd de vraag: wanneer ben je nou te oud om te gamen? Ik ben bang dat ik daar toch een cliché-antwoord op moet geven: je bent te oud om te gamen, zodra je jezelf te oud voelt om te gamen! Heb je, net als ik, lichtelijk last van het Peter Pan syndroom, dan betekent dat dus dat dat moment waarschijnlijk nooit zal komen en je van elk nieuw spel kan genieten alsof het je eerste is. 

Daarnaast komt er nu natuurlijk ook een hele generatie aan die hand in hand met games is opgegroeid. Zullen zij in het bejaardentehuis gewoon nog steeds lekker Call of Duty en PES spelen? Ach, waarom ook niet! Klinkt in ieder geval een stuk aantrekkelijker dan de geraniums water geven, of je druk maken omdat je twee nummers tekort kwam tijdens de bingo op zaterdagavond, toch?

Hoe zit dat met jullie? Zijn er hier veel mensen die de dertig al gepasseerd zijn en nog steeds hardcore gamen? Of zijn de meesten van jullie nog niet rijbewijs bevoegd? En hoe lang denken jullie nog door te gaan met gamen? Let me know!